เรารู้จักผู้ชายคนนึงพี่เขาอายุมากกว่าเรา3ปี เราเรียนครูคะเรียนครูปฐมวัยพี่เขาเรียนครูคอมพิวเตอร์ เรารู้จักกันโดยเขาเป็นรุ่นพี่ของแฟนเก่าเรา เราเลิกกับแฟนเก่าช่วงนั้นเราเฮริตมากก็มีพี่เขานี่แหละที่คอยทักมาคุยและให้กำลังใจเรา ช่วงนั้นก็มีคนเข้ามาคุยเยอะนะคะแต่เราเลือกที่จะคุยกับพี่เขาเพราะตอนนั้นเราไม่คิดอะไรคิดแค่พี่กับน้องเราคุยกันทุกวันคะ แซวกันไปแซวกันมาคุยกันจนสนิทกันเลยแหละ แต่เราเคยเจอกันแค่ครั้ง2ครั้งเองแต่ว่าคุยกันทางไลน์วีดีโอหากัน โทรหากันทุกวันเลยและหลังๆมาก็เริ่มเจอกันบ่อยขึ้น มีงานอะไร พี่เขาก็คอยช่วยเราตลอด เราก็คอยซื้อข้าวซื้อนำ้ไปฝากพี่เขาเป็นการตอบแทน ช่วงนั้นพี่เขายุปี4 เรายุปี2 พี่เขาต้องทำวิจัยเลยขอให้เราไปช่วยพิมงานยุห้องหน่อยเราก็เชื่อใจนะไม่ได้คิดไรก็คุยกันมานานจนมั่นใจว่าพี่เขาน่าจะไว้ใจได้ทุกครั้งที่เราไปทำวิจัยช่วยพี่เขาพี่เขาก็จะคอยกวน หยอกล้อเรา แกล้งเราตลอด เรามีความสุขนะเวลาอยู่ใกล้พี่เขา แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร อยู่มาวันนึงเรามีงานให้พี่เขาช่วยเลยว่าจะเอาไปให้พี่เขาทำช่วยยุห้อง พี่เขาตอบว่าอย่าพึ่งมาเลยเพราะแฟนเก่าเรายุนั่น เราเลยถามไปว่าทำไมอะ พี่เขาเลยบอกว่ากลัวเพื่อนมองไม่ดี เราเลยถามว่าไม่ดียังไงเราทำอะไรผิดเราก็เป็นพี่น้องกันปกติ พี่เขาเลยบอกว่าพี่เขาคิดกับเราแค่น้อง เราเลยโวยวายเลย ทำไมคิดกับเราแบบนี้เราอุตส่าไว้ใจ พี่เขาเลยตอบว่าคิดมากกว่าน้องแต่ไม่ได้คิดอะไรไม่ดีกับเราเลยนะ แล้วก็กลับมาคุยกันดีเหมือนเดิมเราก็ไปทำวิจัยช่วยพี่เขาเกือบทุกวันยุใกล้ชิดกันก็เริ่มรู้สึกดีขึ้นมาเรื่อยๆ จนวันนึงเราไปกินเหล้ากับเพื่อนขี่รถยนไปเราเมาเราอยากกลับห้องแต่เพื่อนจะไปผับต่อเราเลยบอกพี่เขามารับพี่เขาก็มารับ ทั้งๆที่มันหนาวมากพี่เขาไม่มีรถยนต์ด้วย พี่เขาพาเราไปนอนห้องพี่เขา พี่เขาจูบหน้าผากเราและกอดเรา แต่ก็ไม่มีอะไรเกินเลยมากกว่านั้น เราไปห้องพี่เขาเกือบทุกวันไปทำงานช่วยไปดูหนังไปเล่น ความสัมพันธ์เรา2คนไม่มีชื่อเรียก แต่เราคุยกันทุกวัน วีดีโอหากันทุกวัน บอกคิดถึงกันทุกวัน เป็นอย่างนี้มาเรื่อยๆจนเรามั่นใจว่าเรารักพี่เขาเราเลยตัดสินใจบอกรักพี่เขา พี่เขาตอบกลับมาแค่เพียงว่าพี่เขาไม่อยากมีแฟน อยากใช้ชีวิตแบบนี้คนเดียวไปก่อน เรามั่นใจว่านี่มันคือคำปฏิเสธและพี่เขาก็ค่อยๆหายไปจากชีวิตเรา เรามารู้คำตอบอีกทีว่าพี่เขากลับไปง้อแฟนเก่า เราเสียใจมากจริงๆ พยายามตัดใจยุหลายครั้งแต่ก็ไม่เคยทำได้สุดท้ายก็กลับไปคุยกับพี่เขายุดี พี่เขาก้คุยบ้างหายบ้าง เราลองคบคนอื่น คุยกับคนอื่นก็เหมือน สุดท้ายก็ได้คำตอบว่าเรายังรักพี่เขาอยู่เราเลยไม่อยากทำร้ายใคร จากวันที่พี่เขาห่างเราไป จนถึงวันนี้รวมแล้วก็ปีกว่าๆ เรายังคิดถึงพี่เขาทุกวัน ทุกครั้งที่คิดถึงเราก็จะร้องไห้ เคยโทรไปหาพี่เขาหลายครั้งบอกว่าเรารู้สึกดี รักพี่เขามากแค่ไหน พี่เขาก็ไม่เคยตอบอะไรกลับมาแค่บอกเราว่า พี่เขายังไม่พร้อมจะมีใคร มันเจ็บนะมันดูเหมือนเป็นคำปฏิเสธแบบนิ่มๆ ที่ผ่านมาอาจจะมีแค่เราฝ่ายเดียวที่คิดไปเอง พี่เขาอาจจะแค่เหงาแต่ไม่เคยรัก แต่สำหรับเรามันคือความรัก รักมากจริงๆรักจนไม่สามารถรักใครได้อีก บางครั้งเราก็แอบคิดขอแค่มีซักครั้งเวลาพี่เขาไม่เหลือใครคิดถึงเราบ้างก็น่าจะดี แต่ก็รู้ดีว่ามันเป็นไปไม่ได้ ทุกวันนี้ก็ยังใช้ชีวิตเหมือนเดิม มีคนเข้ามาเยอะแต่ก็ไม่อยากคุยกับใคร ไม่สามารถรู้สึกดีกับใครได้อีก บางที่เราก็เบื่อตัวเองที่เป็นแบบนี้ บางทีก็เหนื่อยแต่ทำไงได้อะเลิกรักเขาก็ไม่ได้ทำทุกอย่างทุกวิธีเลิกติดต่อบล๊อกทุกอย่างไม่ได้เจอกันเลยแต่ก็ยังรักยังคิดถึงอยู่เหมือนเดิม (เรื่องระหว่างเรากับพี่เขามันคือความลับคะไม่มีใครรู้เลยนอกจากเพื่อนสนิทเรา)
คุณเคยมีใครอยู่ในใจมั้ยคะคนที่ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนคุณก็ไม่เคยลืมเค้าเลย